Üretim dünyası son on yılda köklü bir dijital dönüşüm sürecinden geçiyor.
Endüstri 4.0, IoT, yapay zekâ ve büyük veri gibi kavramlar artık yalnızca akademik sunumlarda değil, üretim hattında günlük kararların parçası. Bu dönüşümün merkezinde ise MES (Manufacturing Execution System) çözümleri yer alıyor.
MES sistemleri, ERP’den gelen planları sahadaki gerçek zamanlı üretim verileriyle buluşturarak fabrikanın “sinir sistemi” işlevini görür. Ancak bu sinir sisteminin nasıl kurgulanacağı — yani mimarisi — çoğu zaman yanlış anlaşılıyor.
Özellikle “web tabanlı sistem modern, client–server mimari eski” söylemi, endüstriyel gerçeklikten çok BT sektöründeki genel eğilimlerin bir yansıması.
Bu yazıda bu algının neden oluştuğunu, neden tam olarak doğru olmadığını ve neden hibrit mimarinin modern MES çözümlerinde fiili standart haline geldiğini tüm boyutlarıyla inceleyeceğiz.




